دیوارهای حائل سنگی اولین سازه های نگهبان بودند که بشر جهت حفاظت از ترانشه های طبیعی و مصنوعی استفاده کرد. با توجه به عملکرد ثقلی این دیوارها جهت تامین پایداری، ناگزیر دیوارایی سنگین بر روی فونداسیون هایی حجیم می بایست اجرا می شدند که طبیعتا حجم عملیات خاکی را بطور قابل توجهی افزایش می داد.
با توجه به پرت بالای مصالح و سرعت کار بسیار پایین و عدم درناژ مناسب و عملکرد نامناسب در برابر زلزله و وابستگی شدید به نیروی کار ماهر، دیوارای حائل بتن مسلح به عنوان رقیبی جدی برای دیوارهای سنگی مطرح شدند. تاثیر پذیری شدید سازه های نگهبان بتنی مسلح از نوسانات بازار ( بدلیل چند متریالی بودن- آرماتور، بتن، داربست، قالب و ... )، عدم کنترل بر کیفیت مناسب بتن حین اجرا، سرعت پایین اجرا، و نیاز به نیروی کار ماهر، علم مهندسی را بر آن داشت تا سیستمی را طراحی نماید که علاوه بر اقتصادی بودن، سرعت بالای اجرای کار، کیفیت قطعات را تضمین نموده، با عملکردی مناسب انعطاف پذیری کافی را در مواجه با بزرگترین دغدغه بشر(زلزله) داشته باشد
ساخت دیوارهای حائل با قطعات پیش ساخته بتنی ژئوبلوک از اوایل دهه 1990 میلادی در آمریکای شمالی با اجرای دیوارهایی با ارتفاع بالغ بر 15 متر جهت پروژه های مسکونی، ویلایی، اداری، تجاری، محوطه سازی، پل سازی و راه سازی آغاز گردید
در دیوارهای خاک مسلح با پوشش ژئو بلوک، بدلیل ماهیت انعطاف پذیری سیستم و امکان تحمل نشست های کلی و نامتوازن، علاوه بر اینکه در مناطق سردسیر دیگر نیازی به ساخت فونداسیون دیوارهای حائل پایین تر از عمق یخبندان نیست، میتوان عملکرد مطمئن و قابل قبولی را در حین زلزله انتظار داشت. این دیوارها در زلزله های رخ داده در سرتاسر دنیا (همچون آمریکا و ژاپن) به شایستگی عملکرد خود را به اثبات رساندند.
همچنین به دلیل سیستم درناژ داخلی که در ادامه تشریح خواهد شد، در مناطق باران خیز نیز نیازی به عملیات گسترده و پرهزینه جهت درناژ نمیباشد
سیستم نوین ژئوبلوک علاوه بر رعایت کلیه استانداردهای فنی معتبر و دارا بودن مزایای بیشمار، توانسته با کاهش زمان و هزینه که مهمترین پارامترهای هر پروژه عمرانی می باشند ، خود را به عنوان روشی منحصر بفرد و بی رقیب معرفی کرده و تحولی در صنعت ساخت و ساز ایجاد نماید.