مطالعات نشان میدهد داروی استاتین که برای کاهش کسترول به کار میرود، قادر به افزایش توانایی حرکتی در بیماران مبتلا به ام اس است و نرخ کاهش حجم مغز در این بیماران را کاهش میدهد. مطالعاتی که از سال 2014 میلادی آغاز شد، نشان میدهد استاتین که شایعترین و ارزانترین داروی کاهشدهنده کلسترول است، میتواند علائم عود اماس را به تاخیر بیندازد و آن را به میزان ...
درمان اماس با داروی کاهنده کلسترول
مطالعات نشان میدهد داروی استاتین که برای کاهش کسترول به کار میرود، قادر به افزایش توانایی حرکتی در بیماران مبتلا به ام اس است و نرخ کاهش حجم مغز در این بیماران را کاهش میدهد. مطالعاتی که از سال 2014 میلادی آغاز شد، نشان میدهد استاتین که شایعترین و ارزانترین داروی کاهشدهنده کلسترول است، میتواند علائم عود اماس را به تاخیر بیندازد و آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.این مطالعه که توسط محققان دانشگاه کالج لندن و با بررسیهزار و 180 بیمار در سال 2014 آغاز شد، پروژهای ششساله تعریف شد؛ ولی در دو سال اول علائم امیدوارکنندهای را نشان داد و محققان معتقدند گزینه مناسبی برای درمان مبتلایان به ام اس ثانویه است.
استاتینها گروه اصلی داروهای کاهش دهنده کلسترول خون هستند. سیمواستاتین، پراوستاتین و اتوروستاتین داروهای اصلی این خانواده محسوب میشوند. استاتینها مسیر ساخت کلسترول توسط کبد را مسدود میکنند، بنابراین سلولهای کبدی خالی از کلسترول می شوند.همچنین استاتینها به جذب مجدد کلسترول از رسوبهای موجود در دیواره شریانها کمک می کنند و به این ترتیب بیماری شریانهای کرونر را از بین می برند.مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS) میدهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. سیستم ایمنی بدن بهطور معمول عوامل خارجی مانند باکتریها و ویروسها را مورد هدف قرار میدهد؛ ولی در بیماریهای خود ایمنی، به اشتباه بافتهای نرمال از بین می روند.در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله میکند. میلین به غلاف چربی اطراف سلولهای عصبی گفته می شود. میلین آسیب دیده سبب به وجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.زمانی که پوشش میلین یا بافتهای عصبی آسیب میبینند، ارسال پیامهای عصبی مختل می شود که عوارض مختلفی دارد. بیماری MS انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
ام اس پیشرونده مقدماتی
در این نوع، نشانههای بیماری بهطور پیوسته از زمان تشخیص بیماری سیر صعودی دارند. حملهها مشخص نیستند و هیچعلامت بهبودی وجود ندارد. حدود 10 تا 15درصد از بیماران، به این نوع از بیماری مبتلا میشوند. معمولا بیماری ام اس در افرادی که این مرحله را تجربه میکنند، دیر و در حدود 40 سالگی تشخیص داده میشود.
نوع عودکننده - فروکش کننده
حدود 90درصد از بیماران، به این نوع مبتلا هستند. معمولا نشانههای اولیه بیماری در این افراد، در اوایل بیست سالگی دیده میشود. پس از آن در دورههای مختلف، بیماری عود میکند و در بین دورهها، بیمار بهبودی نسبی دارد. معمولا بیمارانی که به این نوع مبتلا هستند، وارد مرحله دیگری از بیماری به نام پیشرونده ثانویه میشوند.
ام اس پیشرونده ثانویه
در این نوع، علائم بیماری بهطور پیوسته سالها وجود دارد و هیچعود یا بهبودی حاصل نمیشود. معمولا این حالت 10 تا 20 سال پس از تشخیص بیماری اتفاق میافتد. این نوع از بیماری معمولا منجر به از کار افتادگی بیماران میشود.
نوع پیشرونده عودکننده
این نوع از بیماری بسیار نادر است و در آن بیماری در دورههای مشخص عود میکند و از یک حمله تا حمله بعدی، نشانههای بیماری شدیدتر میشود. حدود 5درصد از افراد به این نوع از بیماری مبتلا هستند.این مطالعه محققان را به درمان اثربخش ام اس با داروهای ارزان و در دسترس امیدوار کرده است.